Λίγα λόγια για εμάς

Η μπάντα φτιάχτηκε επίσημα το 2004 αλλά μπορώ να πω ότι οι βάσεις είχαν μπει από το 1998 όταν αγόρασε ο αδερφός μου Φώτης μια κιθάρα και ενώ στην αρχή δεν μου καθόταν καλά μετά είχαμε βάλει πρόγραμμα ποιός θα παίζει ποιές ώρες και την μοιραζόμασταν. Θέλαμε να παίξουμε Metallica και Black Sabbath, όμως από τις αρχές κιόλας αρχίσαμε να σκαρώνουμε τα δικά μας ριφάκια. Γενικά μιλώντας η ιδέα του ριφ μπορώ να πω ότι είναι μια ωραία πινελιά της ροκ κουλτούρας στην μουσική.

Ύστερα από κάποια φοιτητικά σχήματα έχουμε την πρώτη περίοδο των Timetrap που διαρκεί από το 2004 μέχρι το 2009. Είμαστε 2 κιθάρες, μπάσο, τύμπανα και φωνή. Στα τύμπανα είναι ο Νίκος, ένα φυσικό ντραμιστικό ταλέντο που δυστυχώς δεν ακολούθησε τον δρόμο της μουσική και στο μπάσο ο φίλος Ηλίας. Ο Ηλίας φέρνει έντονα το πολιτικό στοιχείο και μπολιάζεται η μπάντα στο DIY και τις εξαιρετικά γόνιμες συνθήκες που επικρατούσαν γύρω από την Villa Amalias. Εκείνη την περίοδο έχουμε την τύχη να γνωριστούμε με τους Χάσμα και να φτιάξουμε μαζί ένα αυτοδιαχειριζόμενο στούντιο που υπάρχει ακόμα και σήμερα και μας βοηθάει ποικιλλοτρόπως να φτιάξουμε τις μουσικές μας. Η περίοδος αυτή γεννάει τον πρώτο δίσκο που γράφεται το 2006. Οι συνθήκες ηχογράφησης ήταν πολύ βάρβαρες, φάση 1:00 - 6:00 τα ξημερώματα, και το υλικό αρκετά ασαφές στην κατεύθυνσή του με έντονο το metal/rock στοιχείο. Οι στίχοι ήταν στα Αγγλικά. Παρόλες τις δυσκολίες ήταν μεστή εμπειρία και είχαμε κάνει το πρώτο βήμα, της έκθεσης. Κάποια στιγμή προς τα τέλη του 2009 ο Νίκος αποφασίζει να αποχωρήσει και εκείνο το διάστημα ο Ηλίας έχει συνειδητοποιήσει ότι δεν του ταιριάζει αυτή η μουσική και το μπάσο. Λίγο αργότερα θα αποχωρήσει και ο Ηλίας.

Έχουμε ήδη βρει τον δεύτερο μας ντράμερ, είναι ο Βαγγέλης και αρχίζει μια πολύ γόνιμη περίοδος που κρατάει κοντά στα 10 χρόνια. Από το 2009 μέχρι το 2019. Ο Βαγγέλης έχει punk ψυχή :) και μας δίνει αυτά τα στοιχεία στην μπάντα. Πλέον είμαστε τρίο, πιο ευέλικτο αλλά και πιο περιορισμένο. Πιάνω πιο σοβαρά την υπόθεση των ρυθμικών και ο Φώτης την υπόθεση μπάσο συν φωνή. Δύσκολη απόφαση τότε ποιός θα αποχωριστεί την κιθάρα, καλώς το αποφασίσαμε έτσι θα πω. Η μπάντα φεύγει αρκετά από το ροκ στοιχείο, βάζει λίγο από hardcore, λίγο από punk και stoner. Τουλάχιστον αυτό έχω την εντύπωση ότι κάναμε. Γράφουμε δύο δισκάκια, το “Who’s to Blame” το 2012 και το “Χρόνια Σιωπής” το 2017, στο οποίο αποφασίζουμε με την βοήθεια του Γιώργου Παυλίδη να γυρίσουμε σε ελληνικό στίχο. Ήταν δύσκολη αλλαγή, δεν το μετάνιωσα ποτέ, το θεωρώ σωστό βήμα. Με τον Βαγγέλη είχαμε πολύ καλή χημεία και δέσιμο και ένα καλό και δυνατό live set. Κάποια στιγμή προς τα τελειώματά της, αρχίσαμε να μην τα πολυβρίσκουμε μουσικά, ήταν και πολλά τα χρόνια και έδειχνε η φάση ότι δεν προχωράει. Βέβαια, ήμασταν και σε κάπως διαφορετικές φάσεις. Είχα ένα ατύχημα στην ηχογράφηση του 2012 που μου είχε προκαλέσει ακουστικό τραύμα και για δύο χρόνια πρόβαρα εκτός του δωματίου, μετά ήρθαν οι κορούλες μας σε μένα και τον Φώτη και κάπως τα προγράμματα μας άλλαξαν. Όπως και να έχει η περίοδος αυτή κλείνει με την αποχώρηση του Βαγγέλη και τον ερχομό του Χρήστου που ήταν τότε στο στούντιο με τις Ενδορφίνες.

Στο μουσικό ο Χρήστος ήταν ροκ/funk ψυχή και κουβάλησε αυτά τα χρώματα στην μπάντα. Ο τέταρτος δίσκος που γράψαμε, εκτός από ένα δύο εξαιρέσεις, μαρτυράει αυτές τις επιρροές. Με τον Χρήστο περνούσαμε πολύ ωραία όταν βγαίναμε έξω, κάπως φαινόταν ότι ταλαιπωρούμασταν στις πρόβες και κάπου στο 2024 χωρίσαν οι δρόμοι μας. Αυτή ήταν και η τρίτη περίοδος.

Εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου, δουλεύουμε με τον Χρόνη στα τύμπανα. Ο Χρόνης έχει φέρει noise/screemο επιρροές και μπορώ να πω με το υλικό που έχουμε ως τώρα ότι έχουμε αφήσει για τα καλά το ροκ στοιχείο και κινούμαστε σε πιο σκληρά μονοπάτια.

H φιλοσοφία και δράση της μπάντας περιστρέφεται γύρω από την αγάπη για μουσική, την ελευθερία για έκφραση και την αδιαφορία για όποια αναγνώριση. Και εξηγούμαι τι εννοώ με τα παραπάνω. Όπως είπαμε, μεγαλώσαμε ακούγοντας ριφ και ριφ θέλαμε να παίξουμε. Αυτό μας οδήγησε στο πιο συμπυκνωμένο σχήμα της ροκ, που είναι το τρίο μπάσο, κιθάρα και τύμπανα, με το μπάσο και την κιθάρα να είναι πολύ κοντά στις μελωδίες. Μας ώθησε σε μεγάλη παραγωγή μουσικών ιδεών σε αντίθεση με τους στίχους που πάντα έπονταν και πάντα ήταν σε έλλειψη. Η απάντηση στο ερώτημα μουσική ή στίχοι ήταν και είναι, για εμάς, πρώτα η μουσική και μετά οι στίχοι. Με τον Φώτη δεν είχαμε πότε ορίσει και ούτε θέλαμε να ορίσουμε ποιός θα γράψει τις μουσικές, τους στίχους, τις συνθέσεις. Ήμασταν από παλιά, ανοιχτοί σε οποιαδήποτε ιδέα έφερνε κάποιο μέλος αρκεί να μην υπάρχει ένσταση από κάποιον. Δεν μας ενδιέφερε να έχουμε μουσικές από ένα ύφος ή να υπηρετούν ένα είδος. Το Συντρίμια για παράδειγμα είναι μουσική ιδέα του Βαγγέλη. Όμοια και στους στίχους, μπορούσε να γράψει ο καθένας και να το φέρει σαν ιδέα ή συμπλήρωση. Μας άρεσε αυτή η ελευθερία. Είδαμε ότι έφερνε αποτέλεσμα τουλάχιστον για τα δικά μας κριτήρια. Για παράδειγμα, οι μουσικοί που παίξαμε παρουσίαζαν μεγάλη βελτίωση στα όργανά τους και ωριμότητα στα παιξίματα τους. Μια προφανής εξήγηση, είναι ότι αναπόφευκτά η ελευθερία στο παίξιμο, χωρίς υποδείξεις ή πλάνο, ωριμάζει τους ανθρώπους και τους δένει με το υλικό τους περισσότερο. Όπως και να έχει, εμείς έτσι κρίναμε ότι θέλουμε να δουλεύουμε και αυτό προσπαθήσαμε στην διαδρομή μας. Τέλος, είχαμε μια έντονη αποστροφή σε όποια αναγνώριση ή φήμη ή τέλος πάντων προβολή. Αυτό που λέγαμε με τον Φώτη ήταν ότι θα ήμασταν πολύ χαρούμενοι αν άρεσε η μουσική μας έστω και σε έναν άνθρωπο ακόμα. Καταλαβαίνω ότι η υστεροφημία και η ματαιοδοξία λειτουργούν μερικές φορές ως κίνητρα για την δημιουργικότητα, δεν ήμασταν εμείς τέτοιοι. Αυτός είναι ο λόγος που δεν είχαμε λογότυπο για 20 χρόνια. Αυτός ήταν ο λόγος που μας κέρδισε το DIY όπως εκφράστηκε τουλάχιστον την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα στον ελληνικό χώρο. Μας άρεσε να στηρίζουμε κινηματικές δράσεις και προτάγματα χωρίς καμία σταγόνα προσωπικής προβολής.

Νομίζω με τα παραπάνω, έχει αποτυπωθεί το χρονικό των Timetrap και οι ιδέες που μας έφτασαν μέχρι εδώ, τουλάχιστον όπως το βίωσα εγώ. Ο χρόνος θα δείξει πώς θα εξελιχθούμε στην συνέχεια.

Γιώργος Timetrap,

Αθήνα 2025